zondag 19 oktober 2014

37 AtelierRoute 2014, een terugblik.

Het blijft een klus om in de Aula van de Oude Begraafplaats te exposeren tijdens
de AtelierRoute.

Maar dit jaar was het een feest.
Een feest door de aandacht van de pers, het mooie weer op zondag en de vele
bezoekers. Zaterdag was een mindere dag door het slechte weer.

We hadden het anders ingericht. Bij binnenkomst was alle aandacht voor de
halfronde muur, waar mijn zes-luik hing. Prachtig was het!
Aan beide kanten de schotten met de tekeningen, zwart/wit, n.a.v. de muziek
van Simeon ten Holt en aan de achtermuur hoog bovenin een groot blauw
rivierlandschap.Het publiek was enthousiast over de opstelling en het getoonde
werk. Het mooiste compliment was: " De tekeningen zijn net als de muziek.
 Het lijkt steeds hetzelfde, maar het is toch net iets anders".
Geweldig als mensen dat zo aanvoelen.

Daarbij komt de ruimte waar grote werken heel mooi uitkomen. De Aula nodigt
mij uit om mijn fantasie te laten gaan.
Door deze feestelijke AtelierRoute heb ik al weer een idee voor volgend jaar.
Dan zit er maar één ding op, weer komen kijken allemaal.










Tot slot een familiekiekje.



Dit was een terugblik van de AtelirRoute 2014.

Huizen, oktober 2014.
Lenie Bos



woensdag 13 augustus 2014

36 Inspiratie door werk van een andere kunstenaar.

We gaan naar Zutphen naar het werk van Aldo van den Broek.
Daar ben ik geraakt door de spontane onbekommerdheid van wat daar hing. Ja, zoiets!

Als ondergrond karton, daarop plakken met karton, kranten en pakpapier. Afval. Een pot
met lijm en één met witte en één met zwarte verf. Een laag en nog een laag steeds zoeken
naar vorm en kleur, licht en donker.
Ik zie het helemaal voor me een schilderij of werk in wording.
Natuurlijk ben ik geen Aldo van den Broek, maar het is goed om eens vanuit een andere
invalshoek te werken, geinspireerd door wat je gezien hebt, eigenlijk ervaren hebt.
Je komt dan los van jezelf en gaat ook anders kijken en dat is belangrijk.

Aan de slag!!

Twee kartonnen heb ik bewerkt, collages, met als onderwerp "Onder de brug", bij Ewijk.
Gespeeld met vlakken, geplakt met karton en papier, erop/eraf, zwart/wit snijden en
scheuren. Heerlijk en nu haar het doek.

Ik begin met acryl te aquarelleren, grote vlakken, erover met andere kleuren in kleinere
vlakken. Zoeken naar de vorm, de compositie. Ik krijg er schik in. Los blijven.

Er zijn twee schilderijen ontstaan.
Eén met grote en kleine vlakken en één met grote vlakken, waar ze nog aan het werk zijn.
De brug bij Ewijk was nog niet klaar, vandaar.Ik ga er beslist mee door.

Hieronder de twee schilderijen.


 Onder de brug  I
                                                                   

                                 
 










Onder de brug  II


Beide schilderijen zijn 100 x 120 cm.


Lenie Bos
augustus 2014.                  

woensdag 30 juli 2014

35 KUNST ONTKALKT HET BREIN.

In Dodewaard hangt een vaan met:   KUNST ONTKALKT HET BREIN.
Half mei zijn we weer in Lienden en gaan weer naar de brug bij Ewijk en kom je langs 
het vaan. Het geeft te denken.

De brug is nagenoeg klaar en ik heb veel foto's gemaakt. Als alles opgeruimd is, kun je,
denk ik er niet meer zo helemaal onderdoor en er dichtbij komen. Wel over de dijk
natuurlijk
Er liggen nu twee bruggen naast elkaar en als je daar onder staat, zie je vlakken en 
nog eens vlakken. Heel vervreemdend en merkwaardig ook hoe of het licht valt.
Ongelooflijk!.
Ik denk aan  "Mijn Rivier", waar ik vlakken bij- en in elkaar heb gezet, wat een wonderlijk
geheel werd.

Ook een ongelooflijk effect is het als je onderaan de dijk bent, de stoep opgaat en dan
Waaauw!!!!!!    De Rivier!!!!!!!!!!!  De Stroom!!!!!!!!!!!!!!
Tijdens deze weken Lienden ben ik bewust bij die plekken geweest. Daar zijn geen
woorden voor zo intens als het landschap dan binnenkomt. Dat waauw in combinatie
met vlakken ga ik proberen als ik weer thuis ben.
Onder de brug komt later uit herinnering.

KUNST ONTKALKT HET BREIN.


De rivier.
                                                                                                            100x200cm

Huizen, juli 2014.
Lenie


34 Eén week in Lienden, een terugblik.

Peter en Netty gaan er weer op uit, naar de zon, wij ook naar de Betuwse zon in hun huis.
Het weer is prachtig en het water in de Waal laag, heel laag, waardoor er een vreemd
landschap ontstaat. Grote zandstranden en de lage kribben ver boven het water, liggen
wit te blinken, omdat er een dun laagje slib op ligt. Het lijken wel schilderijen van Kiefer,
zandkleuren en structuur. 
Vanaf  het water schuin omhoog is het landschap onwezenlijk, kan ik dat ooit op het doek
zetten?

Een ochtend met mist en wij naar de nieuwe brug bij Ewijk.
Wonderlijke sfeer, kolossale brug met een rij pijlers, wazig in het grijze licht.
Ervoor zelfs knotwilgen. Heel oude gesnoeide knotten. Wat een kontrast!

Er wordt nog aan de brug gewerkt en we gaan een stukje door. Even alles binnen laten
komen. Dan weer terug naar Lienden over de'n dijk.
Het is genoeg voor vandaag. Zoveel moois in een paar dagen. Ongelooflijk.
Deze week in maart 2014 kan niet meer stuk.  

Lenie Bos                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                  

zondag 16 februari 2014

33 kunst is heerlijk, vreselijk, afschuwelijk en prachtig.

Het geworstel met een groot werk.

Na afloop van de AtelierRoute zitten wij te wachten op een vriend, die de schotten
weg wil brengen naar de fotoclub.Als we nou eens................................................
Ja, dat doen we volgend jaar. De schotten aan de kant, zodat bij binnenkomst ruim
zicht is op de halfronde wand en daar een heel groot schilderij op!
Mijn hoofd begint meteen. Grote vellen! Maar hoe hang je dat op.
Na enig geharrewar toch 6 doeken van 60x140 cm naast elkaar, dat wordt dan
360x140 cm, met "Mijn Rivier" erop geschilderd voor de halfronde wand.
Aan het werk.
                                                                                        
                     










Dat gaat wel goed, maar zo wil ik het niet.Ik wil een rivier schilderen, wat geen 
rivier is. Wel HEERLIJK om zo groot bezig te zijn.











Dit is wel met vlakken natuurlijk, dat is te zien, maar er zit voor mij iets vreemds in.
Nee na veel wikken en wegen maak ik hem toch weer wit. Met een volgend schilderij 
ga ik daar op door. Makkelijk met digitale foto's kun je dat bewaren en er op 
door gaan. Nu wil ik wat anders.Ik wil iets met een brug. Pijlers en dan de rivier.




























Dit is ook niet goed. De rivier is een tussengeklemd plaatje. Ik wil geen plaatje en al
helemaal niet ingeklemd.Ik wil verte en weidsheid. VRESELIJK.














De pijlers aan één kant.Dat wordt te zwaar, ik maak er een winterlandschap van,
uiterwaarden in de sneeuw.Nee, ook niks en ik zak een beetje in elkaar. Ik heb
mijn hand overspeeld. ik kan het niet!!! AFSCHUWELIJK.
......Je kunt het wel, gewoon aan de gang, doen......
Na een paar uur weer de kwast gepakt en opnieuw. Hierna maak ik het niet meer
wit. Er moet iets uitkomen. Ik neem een andere kleur. Werkt verfrissend.














Toch een correctie aan de linkerkant.Nu verder en doorgaan.














Het eind komt in zicht. Wat een geworstel. Maar ik ben er blij mee en zie het al
 hangen in de Aula tijdens de AtelierRoute 2014.










Het resultaat.
Kunst is heerlijk, vreselijk, afschuwelijk en PRACHTIG.

Huizen, februari 2014
Lenie Bos

zaterdag 25 januari 2014

32 Naar Marino Marini, een dagje Zwolle

Zondag 19 januari vertrekken wij, dat zijn Susan, Michiel, Ab en ik naar Zwolle.
Wij gaan naar de Fundatie om het ei te bekijken wat op het dak geplaatst is
 en de tentoonstelling van Marino Marini.
Eerst koffie drinken in de koffiebar, boven. Lekkere koffie en wij vergeten af
te rekenen! Een excuus en een glimlach.
Het werk was prachtig, mooi en knap, heel knap. De tekeningen spraken mij
 bijzonder aan.
Hij denkt abstract in kleur, heel apart en aansprekend.
De beelden , groots in eenvoud.
Ook bijzonder hoe iemand helemaal in zijn onderwerp kruipt, met huid en haar.

Hieronder enkele foto's van deze speciale tentoonstelling.









Dit is een impressie van werk wat je gezien moet hebben.
Wij hebben ervan genoten.

Lenie Bos