maandag 9 januari 2012

column contrapunt 10

De kunst en ik.

Eén keer.

Luisterend naar het luisterboek Contrapunt van Anna Enquist ontwikkelt zich een plan. Ik koop het boek en lees, herlees en luister weer.
Ja, dat is het daar ga ik 8 schilderijen van maken, elke CD één schilderij.

In het boek vertelt een vrouw over haar gezin, haar kinderen, haar herinneringen en haar verlies.
Om vooral het verlies een plaats te geven wordt zij geholpen door Bach met het instuderen van de Goldbergvariaties.
Ik zie grote vellen papier voor me, maar het zijn 8 vellen geworden van 70x100cm, alle opgeplakt aan de muur en aan het werk. Alle 8 tegelijk, anders krijg je verschil en het is één verhaal.
Ik heb gewerkt, enorm. Eerst met houtskool en eroverheen met dunne acryl. Ik noem het schilderingen.
Toen met hulp alles opgeplakt op panelen.
Wat een project! Heerlijk om zo bezig te zijn.

Tentoonstelling in Culemborg.
Prachtig hangen ze, alle acht in een aparte ruimte met erbij een albasten beeld op een sokkel om de ruimte te breken van een goed bevriende mede exposant.
Complimenten tijdens de opening zijn niet van de lucht. Tegen sluitingstijd komt een kennis, ook kunstschilder, loopt mijn werk langs en becommentarieert alles. Prima.

Toen de 8 Contrapunt schilderingen.
Kijken, kijken en nog eens kijken. "Hoe kom je aan de indeling van 8 schilderijen? Dat kan niet!
Je werkt ook steeds van buiten naar binnen, terwijl zij juist naar buiten komt. Steeds over haar dochter, haar verdriet dat doorgaat, zonder onderbreking en steeds weer een nieuwe variatie van de Goldbergvariaties".
- "Dat zijn dan 32 schilderijen". -
"Je hoeft je niet te verdedigen, maar ik weet hoe de Goldbergvariaties, juist de Goldbergvariaties in elkaar steken en dan kun je beslist geen 8 schilderingen maken!".
- "Tja". -

Contrapunt - een spel van melodie en tegenmelodie.
Het bovenstaande is de tegenmelodie. Gelukkig heb ik mijn eigen melodie. Een explosie van creativiteit. Een indringend verhaal, prachtige muziek, vertaald in vorm en kleur.
Zoiets gebeurt waarschijnlijk maar één keer.

zomer 2011
Lenie Bos

Geen opmerkingen:

Een reactie posten